निकोलस माडुरोको तेस्रो कार्यकाल र भेनेजुयाली क्रान्तीको भविश्य
गत वर्ष सन् २०२४ को जुलाईमा सम्पन्न निर्वाचनपछि आज जनवरी १०, २०२५ शुक्रबारका दिन तेस्रो कार्यकालका लागि भेनेजुएलाका राष्ट्रपतिको रुपमा निकोलस माडुरोले सपथ ग्रहण गर्दै छन् । राम्राज्यवादीहरुको अनेकन षडयन्त्र तथा विपक्षी दलले आव्हान गरेको प्रदर्शनका बीच आज हुने शपथ ग्रहण समारोहले धेरैको ध्यान खिचेको छ । भेनेजुयलामा राष्ट्रियसभामा (संसद) माडुरोको पक्षमा बहुमत छ र यसैले सपथग्रहण समारोह आयोजना गर्दै छ । सवैखाले षडयन्त्रलाई चिर्न सरकारको तर्फबाट पनि व्यापक जनसमुदायलाई सडकमा उतार्ने तथा सयौं संख्यामा विदेशी पाहुनालाई समेत निमन्त्रणा गरी समारोह भव्य बनाइदै छ । नेपालबाट पनि विभिन्न दलका प्रतिनिधीहरु समारोहमा सहभागी हुन तथा राष्ट्रपतिलाई बधाई दिन राजधानी काराकस पुगेका छन् ।
योे समारोहले निर्वाचन मार्फत निर्वाचीत निकोलस माडुरोलाई भेनेजुएलाको राष्ट्रपतिकोरुपमा समर्थन, पहिचान र वैधता प्रदान गर्ने हुनाले यसलाई साम्राज्यवाद विरुद्धको संघर्ष र विश्वव्यापी साम्राज्यवाद विरोधी उत्सवको रुपमा पनि भेनेजुयलालो मनाउँदै छ । बोलिभारियन क्रान्तीका ऐतिहासिक उपलब्धीको रक्षा गर्ने तथा भेनेजुयलाका जनताको आगामी ६ वर्षको भविष्य निर्माण गर्न यो दिन महत्वपूर्ण रहनेछ । यसले निकै विवादीत बनाउन खोजेको निर्वाचन परिणाम तथा अर्झै पनि अनेकन बाहानामा षडयन्त्र गर्दै गरेको साम्रज्यवादको अगुवाइको भएको लगातारको हस्तक्षेप तथा बारम्वारको कु गर्ने प्रयासको विपक्षमा जनमत सृजना गर्ने छ । राष्ट्रिय र अन्तराष्ट्रियरुपमा समेत अतिथिहरुको उपस्थीतिमा व्यापक समर्थनले निकोलस माडुरोको सरकारमाथि पछिल्लो निर्वाचन पछि लगाइएका आरोप गलत सावित गर्ने तथा जनसमर्थन गुमेको भन्ने आरोपबाट साख जोगाउने छ । व्यापक जनसमर्थन, उपस्थीति र राष्ट्रिय र अन्तराष्ट्रिय समर्थनले भेनेजयला एक्लो छैन भन्ने देखिनेछ ।
यसका साथै राष्ट्रपतिका लागि भने चरम नाकाबन्दी र घेराउका बीच आगामी ६ वर्षका लागि आर्थिक, राजनीनिक तथा सामाजिक चुनौतिको सामना गर्दै भेनेजुयलालाई कसरी अगाडी बढाउने र जनताको मन जितेर शासन गर्ने भन्ने चुनौति रहनेछ । पछिल्लो निर्वाचनमा माडुरोलाई हराउने ठुलो षडयन्त्र थियो तर व्यापक जनसमर्थनमा उनले चुनाव जिते । जनतासामु कठिन विकल्प थियो । साम्राज्यवादसँग झुक्ने वा नाकाबन्दीको सामाना गर्ने । तर जनताले सम्प्रभुता र स्वाभीमान रोजे । अहिले विपक्षी दलहरुले संयुक्त राज्य अमेरिकाको समर्थनमा राष्ट्रपति मादुरोलाई अपदस्थ गर्ने तथा विपक्षी इडमुन्डो गोन्जालेजलाई कठपुतली राष्ट्रपति बनाउने प्रयास निरन्तर गरिरहेको छ । सरकार विरुद्ध विपक्षी दलले आन्दोलन चलाउने प्रयास गर्यो । निकोलस माडुरो जुलाई निर्वाचनबाट निर्वाचीत राष्ट्रपति हुन् । उनी जनताको मतदानबाट राष्ट्रपति बनेका हुन् । निर्वाचनमा जम्मा भोटरको आधा बढी जनसंख्या सामेल थियो र उनीवबाहेक पनि विभिन्न दल निर्वाचनमा सामेल थिए र ति दलका विभिन्न राष्ट्रपतिका उम्मेदवार थिए । उता यो समारोहको तयारी र व्यापक समर्थनबाट अतालिएको विपक्षीहरुले आजै प्रदशर््न गर्दै छन् । उनीहरु भिडन्त र हिसां समेत भड्काउने खवर फैलाएर जनतालाई उपस्थीत हुन रोक्न खोज्दै छन् । तर काराकसमा व्यापक रुपमा सुरक्षा तयारी गर्दै शान्ती सुरक्षा कायम गर्ने प्रयास गरिएको छ ।
सिमोन वोलिभार र ह्युगो चाभेजको जन्मभुमि भेनेजुएला
दक्षिण अमेरिकी स्वतन्त्रता आन्दोलनका नायक सिमोन वोलिभारको जन्मभुमिका रुपमा चिनिने भेनेजुएला क्षेत्रफलको हिसाबमा नेपाल भन्दा धेरै ठूलो रहेता पनि जनसंख्या लगभग नेपालकै जति या ३ करोड अलि बढी भएको ब्राजिल र कोलम्बियाको छिमेकी देश हो । करीव ३०० वर्ष पश्चिमा उपनीवेश रहनु परेकोले भेनेजुएलामा स्पेनिस भाषा बोलिन्छ । यो अत्यन्तै शुन्दर र प्रकृतिको बरदान रहेको विश्वकै ठुलो तेल र ग्याँसका साथै सुनको भण्डार रहेको देश हो । दक्षीण अमिरिकी स्वतन्त्रता आन्दोलनका नायक सिमोन वोलिभारको जन्म भुमिको रुपमा यसको साख पुरै उपमहाद्विपमा छ । त्यसै भुमीमा जन्मिएका ह्युगो रफाएल चाभेज फ्रियास विश्वभर समाजवादी, अन्र्तराष्ट्रियवादी, राजनितिज्ञ र क्रान्तीकारीको रुपमा चिनिए । उनले सन् १९९९ देखि २०१३ सम्म भेनेजुएलाका राष्ट्रपतिको रुपमा एक्काइसौं शताब्दीका साम्राज्यवाद विरोधी आन्दोलन र एक्काइसौं शताब्दीमा समाजवादी क्रान्तिको नेतृत्व गरे । साम्राज्यवादीहरुको व्यापक घेराबन्दी, चरम नाकाबन्दी र लगातार हस्तक्षेपको डटेर सामना गर्दै चाभेजले व्यापक रुपमा कम्युनहरु स्थापना गर्ने, रोगजारीको सुनिश्चित गर्ने, तेल खानी र कलकारखानाको राष्ट्रियकरण गर्ने तथा सेना लगायत राज्यका संयन्त्रको समेत पुनसंरचना गर्ने नमुना कार्य गरेका थिए । त्यही वोलिभियाली क्रान्तिकै जगमा हाल भेनेजुयलामा साम्राज्यवाद विरोधी निकोलस माडुरोको समाजवाद उन्मुख सरकार निर्मम हस्तक्षेप र चरम नाकाबन्दीको पनि डटेर सामना गर्दै छ ।
बोलिभियाली क्रान्ती र अन्र्तराष्ट्रिय समाजवादी आन्दोलन
सन् १९९९ मा सरकारको नेतत्व गरेदेखि नै चाभेजले विश्वकै उदाहरणीय क्रान्तीको रुपमा बोलिभियाली क्रान्तीलाई अघि बढाए । सन् २००३ मा बोलिभियाली मिसन मार्फत ल्याएका सामाजिक न्याय र कल्याण, गरिवी निवारण, समाजवादी व्यवहारिक शिक्षा, सर्वसुलभ स्वास्थ्य र सैनिक सुधार लगायतका करीव ३० महत्वपूर्ण कार्यक्रमहरुलाई कार्यान्वयन गरेरै छाडे । चाभेजले भेनेजुयलामा मात्र होइन विश्वमै समाजवादी आन्दोलनलाई मजबुत बनाउन भुमिका खेलेका थिए । उनले पुजिवादको मुख्य हतियार विश्व व्यापार संगठनविरुद्ध क्युवा, बोलिभिया, ब्राजिल, भेनेजुयला, निकारागुवा, होण्डुरस सहभागी छुट्टै व्यापार संजाल स्थापना गरी संचालनमा ल्याए । उनले पेट्रो क्यारीव र मर्कोसुर व्यापार संजाल मार्फत क्षेत्रीय व्यापार अघि बढाए । साम्राज्यवादसँग पैठेजोरी खेल्दै उनले साम्राज्यवादका सवैखाले हस्तक्षेपविरुद्ध लडे । उनले क्युवासँग मिलेर समाजवादी अन्र्तराष्ट्रिय आन्दोलनलाई अगाडी बढाउने क्रममा थुप्रै अफ्रिकी आन्दोलनका साथै साम्राज्यवाद विरोधी मोर्चा समेत निर्माण गरे जसबाट हैटी, इरान, सिरिया र रसियासँग समेत राम्रो सम्वन्ध कायम गरे । अमेरिकी महादेशीय जनताका लागि बोलिभियाली संजाल, जनताको व्यापार सम्झौता, अल्बा, एक अन्तरसरकारी क्षेत्रीय संगठनको स्थापना गरी क्षेत्रीय सहयोग बढाए । अल्बालाई समाजवाद पक्षत्रर सरकारहरुको दक्षीण अमेरिकी संजाल पनि भनेर चिनीन्छ । उनी दक्षीण अमेरिकी समाजवादी तरङको आधार मानीन्छन् । उनी सत्तामा आएपछि नै अन्य दक्षीण अमेरिकी देशहरु ब्राजील, बोलिभिया, अर्जेन्टीना, इक्वेडर आदी देशका बामपन्थीहरुको सरकार बन्यो । यसैको जगमा अल्वाका समेत कुनै समय १३ राष्ट्र सहभागी बने । साम्राज्यवादसँग डटेर सामना गरेका उनी विश्व वैंकलाई साम्राज्यवादको दलाल संगठन मान्दथे । उनले विश्ववैंकको विरोध गरे । अन्र्तराष्ट्रिय मुद्रा कोष र विश्ववैंकबाट भेनेजुयलालाई मुक्ती दिलाए । विश्ववैंकको अरवौं रिण तिरेर देशलाई रिण मुक्त बनाए । साथै लण्डनमा रहेको भेनेजुयलाको १६० टन सुन फिर्ता ल्याउने लडाइमा तथा विश्व पुाजिवाद र साम्राज्यवादलाई घुँडा टेकाए । उनले वैकल्पीक संचार माध्यमको रुपमा टेलिसुरलाई स्थापना गरी स्थापीत गरे जुन आजपनि जनमुखी संचार माध्यमको रुपमा चिनीन्छ ।
भेनेजेयलाबारे भ्रम र एथार्थ
भेनेजुयलावारे बुझ्नुपर्ने पहिलो सत्य मुलधारका भनिएका संचारमाध्यम टिभि, रेडीयो, पत्रपत्रिका, सामाजिक संजाल तथा इन्टरनेट मार्फत त्यहाँको समग्र अवस्थाको बारेमा आएका धेरै जसो समाचारमा कुनै सत्यता छैन र यी सुचनाहरु सुनियोजित रुपमा भ्रम फैलाउन तथा त्यहाँको सरकारको बदनाम गर्ने उदेश्यले प्रेसित भएका छन् । भेनेजुयलामा चरम गरिवी, भोकमरी, अशान्ती, गृहयुद्ध चलिरहेको छ या दिनानुनिन विपक्षीको प्रदर्शन छ जस्ता अफवा हुन् । चावेज आएदेखि नै भेनेजुलया दिनानुदिन कमजोर र गरिव बन्दै गएको छ र अहिले माडुरोले देश सम्हान सकेका छैनन् भन्नु शतही र बाह्य बुझाई मात्र होइन साम्राज्यवादीका सुनियोजित समाचार हुन् ।
दोस्रो भ्रम भेनेजुयलामा समाजवादी शासन व्यवस्था छ र यो असफल छ भनी व्याख्या गर्नु हो । यो कम्युनिष्ट विरोधी, पूँजीवादी तथा साम्राज्यवादीहरुको झुठको खेति हो । त्यहाँ समाजवादी राजनीतिक र आर्थिक प्रणाली छैन । सम्पतिको राज्यकरण भएको छैन र सर्वाहारा वर्गको राज्यसत्ता पनि छैन । बरु अर्थव्यवस्था मिश्रीत छ र नीजि, सरकारी तथा सामुहिक स्वामीत्वको व्यवस्था छ । अझ भन्ने हो भने देशको धेरैजसो व्यापार र उद्योगमा नीजि लगानी छ जसलाई पुजिवादी व्यवस्थाको विशेषता मानीन्छ । राजनीतिमा पनि २१औं शताब्दीको समाजवादी विचार अंगालेको छ जुन चीन र नेपालका कम्युनिष्टहरुको विचारसँग मेल खान्छ ।
भेनेजुयलाबारे पुँजिवादीहरु संचार माध्यमहरु पहिलो र दोस्रो समाचारलाई बारम्बार जोड दिन्छन् र षडयन्त्रका तानाबाना बुन्न व्यस्त छन् । किनकी यी दुईबाट भ्रमबाट उनीहरु भेनेजुयलामा समाजवादी शासन व्यवस्था छ र त्यो असफल छ भन्ने प्रमाणीत गर्न चाहन्छन् । भेनेजुयलामा समस्या रहेको र त्यहाँ अहिले मुद्रास्फीति भएको कुरा सत्य हो । समस्या जहाँ पनि हुन सक्छन् । पुँजिवादी देशमा पनि छन् । तर भेनेजुयलाको समस्याको प्रमुख जड अपराधिक डलर राजनीति र साम्राज्यवादको चरम नाकाबन्दी हो । यसका बाबजुत पनि भेनेजुयलाको लडाइ सहहनीय छ । जनजीवन सामान्य छ र शान्तीसुरक्षा कायम नै छ ।
भेनेजुयलाबारे अर्को भ्रम हो त्यहाँ युनाइटेड सोसलिस्ट पार्टीको वा निकोलस माडुरोको अधिनायकबाद छ । यहाँ बुझ्नुपर्ने कुरा माडुरो गत जुलाईमा भएको निर्वाचनबाट निर्वाचीत राष्ट्रपति हुन् । उनी जनताको मतदानबाट राष्ट्रपति बनेका हुन् । त्यहाँ एकदलीय शासन छैन । चरम दक्षीणपन्थ तथा खुल्ला रुपमा अमेरिका परस्त दलहरु समेत छन् । त्यो पनि संसदमा समेत । वामन्थहरु पनि एकजुट छैनन् । हालका उपराष्ट्रपति समेत माडुरोको दलकी होइनन् । अझ चाखलाग्दो कुरा विपक्षी दलका चारै नेता प्रमाणीत अमेरिकी विभिन्न निकाय र संस्थामा तलबी छन् । भेनेजुयलामा त संचार माध्यममा पनि विपक्षीकै बोलवाला छ ।
अर्को भ्रम के भने भेनेजुयलामा बहुसंख्यक जनता माडुरोको विपक्षीमा छन् । यो गलत छ । अझै पनि बहुसंख्यक जनता माडुरोको समर्थनमा छन् । सेना, प्रहरी र सुरक्षा निकाय पनि । बहुसंख्यक सरकारी कर्मचारी । यहाँ दिनानुदिन विपक्षीको विरोध प्रदर्शन तथा सरकारद्वारा भएको दमनको चर्चा गरिन्छ । तर एथार्थ फरक छ । विपक्षीको प्रदर्शनमा जनसमर्थन छैन । ग्वारिम्वाज भनिने उक्त सडक अवरोधलाई जति उछाले पनि त्यसले जनसमर्थन पाउन सकेन । केहि व्यापारी तथा धेरै बाह्य देशबाट संचालीत व्यक्तिहरु यसको पछि छन् । सरकारको जनसमर्थन सन् १९९९ को परिवर्तन पछि घटेको हुनसक्छ । तर अझै पनि त्यो शक्ति कमजोर भएको छैन । भर्खरै राष्ट्रपतिको पदभार ग्रहणको बेला होस् वा विपक्षी नेताले स्वघोषणा गरेको दिन नै होस् माडुरोको पक्षमा सडकमा पचासौं हजार जनताको भीड थियो । जवकी हामीलाई त्यसको पत्तो नै भएन । यसैले देखाउँछ संचारले कति एकतर्फि समाचार सम्प्रेषण गरेका छन् भन्ने जवकी विपक्षीको समर्थनमा दशौं हजारको पनि उपस्थिति थिएन ।
चुनौति तथा आर्थिक समस्याको कारण
भेनेजुयलाको प्रमख आर्थिक स्रोत तेल व्यापार नै हो । चाभेजको नेतृत्वमा त्यहाँका तेल कम्पनिको राष्टियकरण भयो र अमेरिकाको एकल प्रभुत्वलाई तोड्ने प्रयास भयो । तेलको मुल्य बृद्धि र व्यापारमा विविधताका कारण चाभेजको कार्यकालभर भेनेजुयलाले आर्थिक रुपमा फड्को मार्यो । तर लगभक ४०% तेल खरिद गर्ने अमेरिकाले भेनेजुयलाका अमेरिकास्थीत तेल कम्मनीमाथि नै धावा बोल्यो । चरम नाकाबन्दी, तेलको मुल्यमा गिरावट, तेल रिफाइनरी क्षमताको कमी तथा भएका कम्पनीमा साम्राज्यवादको हस्तक्षेपका कारण भेनेजुयलाको पछिल्लो आर्थिक अवस्थामा धक्का पुग्यो । चाभेजको मृत्युपछि केहि समय राजनीतिक संक्रमणका साथै अर्थिक संक्रमणकालीन अवस्था बन्न पुग्यो जतिबेला चारैतिरबाट माडुरोको सरकारमाथि हस्तक्षेप भयो । नाकाबन्दी बढ्यो । डलरको खेल, व्यापारीबाट कालोबजारी तथा अन्य संकट निम्त्याइयो । त्यसकारण समस्या नभएका होइनन् तर त्यसको गलत र भ्रमपूर्ण रुपमा प्रचार गरिएको छ । तर पनि अझै ठुलो संख्याले आफ्नो सम्प्रभुता, स्वाभीमान र विचारका लागि संघर्ष गर्न मात्र होइन आफ्नो जीवन बलिदान गर्न पनि तयार छन् । साम्राज्यवादसँगको लडाई लड्न तयार छन् । भेनेजुयला साम्राज्यवाद विरोधी आन्दोलनको केन्द्र बनेको छ । अझै पनि सामाजिक सुरक्षा, शिक्षा, स्वास्थ्य र खाद्य सम्प्रभुताको क्षेत्रमा भेनेजसयलामा अनुकरणीय प्रयास छन् । त्यहँको कम्युन, नागरिकको परिचयपत्र, खाद्य सुरक्षा कार्यक्रम (क्याल्प) र सेनाको क्रान्तिकारीकरण थुप्रै समाजवादी कार्यक्रमका उदाहरणीय र अनुकरणीय कार्य हुन् । तर यसको निरन्तरता आवश्यक छ ।
बेला न कुबेला भेनेजयला होइन भेनेजुयलाको संघर्षलाई साथ दिनुपर्छ
भेनेजुयलाको विषयले नेपालमा समय समयमा चर्चा पाइरहेको छ । पछिल्लो पटक राष्ट्रपतिको रुपमा माडुरो निर्वाचीत भएको समय नेपालमा यो चर्चाको विषय बन्यो । संयोग यसपटक पनि के पी ओली नै प्रधानमन्त्री रहेका छन् । पछिल्लो पटक तत्कालिन नेकपाले भेनेजुयलाको अवस्थाबारे जारी गरेको बक्तव्यले चर्चा पाए झै यसपटक होला नहोला । यसपटक कुन कुन दलको तर्फबाट बधाई शन्देश पठाइएला ? यो हेर्न वाँकी छ । तर विगतमा यसलाई आवश्यक थियो या थिएन भन्ने विष्लेषण भयो र यसका विभिन्न आयाम र नाफा—घाटाको चर्चा भयो । त्यो निकै गलत भयो । यो विषयलाई यति उछालियो की धेरैलाई यो वा त्यो कित्तामा नउभिई धरै भएन । थोरै साम्राज्यवाद विरोधीहरुमात्र भेनेजुयलाको पक्षमा उभिए र धेरैले यो विषय हाम्रो चासोको विषय ठानेन्न् । सामान्य रुपमा एक देशको सम्प्रभुताको पक्षमा उभिनुलाई समेत प्रश्न गरियो । हुनत इजरायलले प्यालेस्टानी जनतामाथि गरिरहेको नरसंहारलाई आफ्नो चासोको विषय नठान्ने मनुवाहरुलाई, विश्वव्यापी रुपमा भएका असमानता, विभेद, शोषण र दमनका विरुद्ध चुइक्क नबोल्नेहरुलाई यो विषय सांदर्भिक नलाग्ला । तर सचेत, सामाजिक, मानवीयता भएको व्यक्तिले साम्राज्यवादले गरेको हस्तक्षेप र चरम नाकाबन्दी विरुद्ध बोल्दछ । अझ समाजवादीहरु जो विश्वमा भाइचारा सम्वन्ध राख्दछन् उनीहरुका लागि अर्को देशमाथि नाङगो हरुतक्षेप हुँदा चुप बस्नु त हरुवा मनस्थितिको उपज मात्र हुन सक्छ । यो वैचारिक राजनीतिक समर्थनको पनि सवाल हो । यो त मात्र पुँजिवादको नाफा घाटाको राजनीति सामु कसरी मानवता, वैचारिकता र भाइचाराको अवमुल्यन हन्छ भन्ने महत्वपूर्ण पाठ हो ।
अन्त्यमा, क्रान्तीको जग, व्यापक जनसमर्थन तथा कार्यकर्तामा आधारीत पार्टी भएको कारण नै वारम्वारको कु र सत्ता परिवर्तनको साम्राजयवादी श्रृंखलालाई भेनेजुयलाले परास्त गर्न सफल भएको छ । यो नयाँ होइन चाभेजले सन् १९९८ मा चुनाव जितेर १९९९ मा संविधान सभाको निर्वाचन मार्फत भेनेजुएलालाई वोलिभियाली गणतन्त्र भेनेजुयलाको रुपमा स्थापीत गरे पश्चात् यो श्रृंखला सुरुवात् भयो । अझ चाभेजले त्यहाँको तेलबाट विश्वकै धनाड्य मालिक बनेकाहरुको तेलखानी राष्ट्रियकरण गर्ने, न्यायपालिका र संसदको शक्तिमा संसोधन गर्ने तथा खुल्ला बजार अर्थतन्त्र, पुजिवादी हस्तक्षेप र नवउदारवादको विपक्षीमा तथा वैकल्पीक विकास नीतिको वकालतमा समाजवादी आय वितरण , समान हैसियतको वैदेशिक नीति र लोक कल्याणको पक्षमा व्यापक सुधार मार्फत बोलिभारियन क्रान्ति सम्पन्न गरेपछि साम्राज्यवादीहरुको होस हवास उड्यो । साम्राज्यवाद र पुजिवादीहरुको सातो जानेगरी चाभेजले गरेको आमुल परिवर्तनले उनीहरुलाई त्रसित गरायो । उनीहरु षडयन्त्रका तानावाना बुन्न थाले । साम्राज्यवादीहरुको सहयोगमा सन् २००२ मा सुरु भएको निरंकुश कु को श्रृखंला निरन्तर जारी छ । तर भेनेजुयला समाजवादी आन्दोलनको एक आशा हो । भेनेजुयलामाथि भएको अमानवीय चरम नाकाबन्दी तथा सार्वभौम राष्ट्रमाथिको हमला कुनैपनि स्वतन्त्र नागरिकलाई स्वीकार हुन सक्दैन । हामीले सिक्किम, इरान, इराक, सिरिया आदी दर्जनौं देशमा के भयो र किन भयो विर्सिएका छैनौं । प्यालेस्टाएन जनताको नरसंहारविरुद्ध हामी बोल्छौं र बौल्नुपर्छ । त्यसैले पनि तेस्रो कार्यकालमा लागि सपथ लिदै गरेका राष्ट्रपति निकोलस माडुरो र उनको पार्टीलाई बधाई तथा शुभकामना ।
प्रतिक्रिया (0)